تولد و دوران کودکی حضرت محمد
همه مورخان و سیره نویسان اتفاق دارند که تولد حضرت محمد ( ص ) در عام الفیل سال 570( میلادی ) و درماه ربیع الاول بوده است .
اما اینکه تولد آن حضرت در چه روزی از ماه ربیع الاول بوده است، معروف در میان محدثان شیعه این است که تولد آن بزرگوار در روز هفدهم ربیع الاول بوده است ، و مشهور در میان اهل سنت این است که آن حضرت در روز دوازدهم ربیع الاول دیده به دنیا گشود .
مکه در تاریکی و سکوت سنگینی فرو رفته بود ، ماه مطابق معمول آرام از پشت کوه های اطراف بالا می آمد و نورخود را برروی خانه های ساده و همچنین ریگ زارهای دور شهرپخش می کرد. کم کم شب از نیمه می گذشت و نسیم مطبوعی سرزمین حجاز را فرا می گرفت وبرای مدت کوتاهی آماده ی استراحت می شد . ستارگان نیز به ساکنان شهر لبخند می زند!
مکه در آستانه سحر بود ، همه در خواب بودند ولیکن آمنه بیدار بود و درد را احساس کردو کم کم درد شدیدتر شد ، ناگهان چند بانوی ناشناس و نورانی را در اطاق دید متحیر بود که ایشان چه کسانی هستند و چگونه از در بسته داخل شده اند ؟ !
زمانی نگذشت که فرزند عزیزش به دنیا آمد و بدین ترتیب دیدگان آمنه پس از ماه ها انتظار در سحرگاه هفدهم ربیع الاول به دیدار فرزندش روشن شد.
همگان از این ولادت خوشحال بودند ، ولی در این مقطع عبداله همسر آمنه دربازگشت از سفر شام در مدینه درگذشته و در آن جا به خاک سپرده شد و آمنه را تنها گذاشته بود.
همراه با ولادت حضرت محمد ( ص) حوادثی در آسمان و زمین و خصوصا در مشرق زمین که مهد تمدن بود پدیدار گردید .
کاخ با عظمت انوشیروان شبحی از قدرت و سلطنت ابدی را در نظر مجسم می کرد در آن شب لرزید و چهارده کنگره آن فرو ریخت و همچنین آتشکده فارس که شعله های آتش آن هزار سال روشن بود به یکباره خاموش گردید . خشک شدن دریاچه ساوه نیز منطقه عظیم دیگری را بیدار کرد !
در آن زمان رسم بود که اعراب کودکان را پس از تولد به دایه ای در میان قبایل اطراف می سپردند تا در هوای آزاد و در محیط طبیعی صحرا پرورش یابند . و از طرفی نیز لهجه فصیح عربی را فرا گیرند .
از سویی آمنه قادر به شیر دادن به فرزندش نبود ، به همین خاطر عبدالمطلب پدربزرگ و کفیل حضرت محمد (ص ) تصمیم گرفت دایه ای محترم و مطمئن استخدام نماید و پس از تحقیق کافی حلیمه از قبیله بنی سعد ( به شجاعت و فصاحت معروف بودند ) و پاکدامن و اصیل به شمار می آمد را انتخاب نمود .حلیمه از حضرت همانند فرزندان خویش مراقبت می کرد . در آن زمان قبیله بنی سعد گرفتار قحطی و فقر بودند . اما از زمانی که حضرت به خانه حلیمه رفت خیر و برکت به آنها روآوردو زندگیشان رو به بهبود
رفت . حضرت بیشتر از دیگر کودکان رشد می کرد و چابک تر می دوید و مانند آنها شکسته حرف نمی زد . آن چنان میمنت و برکت با او همراه بود که اطرافیان به خوبی این حقیقت را دریافتندو به آن معترف بودند ، بطوری که حارث همسر حلیمه به او می گفت : میدانی چه فرزند مبارکی نصیب ما شده است .
حضرت محمد ( ص ) در طوفان حوادث
شش سال از عمر حضرت گذشت که مادرش تصمیم گرفت ، برای دیدار بستگان به اتفاق فرزندش به سمت مدینه برود و پس از دیدار نزدیکان و مزار همسرش، پیش از رسیدن به مکه درگذشت . بدین ترتیب حضرت در سنینی که هر کودکی احتیاج به محبت والدین دارد هردو را از دست داد .
سیمای محمد، صلی الله علیه و آله
همانطوریکه ولادت پیامبر اسلام، صلی الله علیه و آله، و حوادث بعد از آن خارق العاده بود همچنین گفتار و کردار دوران کودکی آن حضرت او را از سایر کودکان ممتاز می ساخت. ابوطالب عموی محمد، صلی الله علیه و آله، می گفت: هرگز از محمد، صلی الله علیه و آله، دروغ و کار ناشایست و جاهلانه ندیدیم، نه بیجا می خندید و نه سخنان بیهوده می گفت و بیشتر تنها بود.
زمانی که حضرت هفت ساله بود یهودیان می گفتند ما در کتابهایمان خواند ه ایم که پیامبر اسلام از غذای حرام و شبهه دار اجتناب می نماید ، خوب است او را امتحان کنیم . به همین خاطر مرغی را ربودند و برای ابوطالب فرستاند ، همه خوردند چون نمی دانستند ولی حضرت به آن دست نزد ، وقتی علت را جویا شدند در جواب فرمود : حرام است .
بعد از آن مرغ همسایه را گرفته و فرستادند و آن حضرت باز هم میل نکرد و فرمود این غذا شبهه ناک است . و در این زمان یهودیان گفتندن این طفل دارای شان و مقام عالی و ارجمندی است .
در دوران قبل از رسالت،به صداقت و امانت و عقل و فطانت معروف و مشهور بود.او را به نام«محمد امين»مى ‏خواندند.به صداقت و امانتش اعتماد فراوان داشتند.در بسيارى از كارها به عقل او اتكا مى‏كردند.عقل و صداقت و امانت از صفاتى بود كه پيغمبر اكرم سخت به آنها مشهور بود،به طورى كه در زمان رسالت وقتى كه فرمود:آيا شما تاكنون از من سخن خلافى شنيده‏ايد،همه گفتند:ابدا،ما تو را به صدق و امانت مى ‏شناسيم .
يكى از جريان هايى كه نشان دهنده عقل و فطانت ايشان است اين است كه وقتى خانه خدا را خراب كردند(ديوارهاى آن را برداشتند)تا دو مرتبه بسازند،حجر الاسود را نيز برداشتند . هنگامى كه مى ‏خواستند دوباره آن را نصب كنند،اين قبيله مى‏گفت من بايد نصب كنم،آن قبيله مى‏ گفت من بايد نصب كنم،و عن قريب بود كه زد و خورد شديدى روى دهد.پيغمبر اكرم آمد قضيه را به شكل خيلى ساده ‏اى حل كرد.

سخنان رسول اكرم
.«ايها الناس!ان ربكم واحد و ان اباكم واحد،كلكم لآدم و آدم من تراب،لا فضل لعربى على عجمى الا بالتقوى» ايها الناس!پروردگار همه مردم يكى است،پدر همه مردم يكى است،همه‏تان فرزند آدم هستيد،آدم هم از خاك آفريده شده است.جايى باقى نمى‏ماند كه كسى به نژاد خودش،به نسب خودش،به قوميت خودش و به اين جور حرفها افتخار كند.همه از خاك هستيم،خاك كه افتخار ندارد.پس افتخار به فضيلتهاى روحى و معنوى است،به تقواست.ملاك فضيلت فقط تقواست و غير از اين ديگر چيز ديگرى نيست .
نمى‏توان همه را با مال راضى كرد اما به حسن خلق،مى‏توان .
– مسلمان آن است كه مسلمانان از دست و زبان او در آسايش باشند .
– پروردگار همه يكى است و پدر همه يكى.همه فرزند آدميد و آدم از خاك است.گرامى‏ترين
شما نزد خداوند پرهيزگارترين شماست .
– بدترين مردم كسى است كه گناه را نبخشد و از لغزش چشم نپوشد،و باز از او بدتر كسى ، است كه مردم از گزند او در امان و به نيكى او اميدوار نباشند .
– خوشا به حال كسى كه توجه به عيوب خود،او را از توجه به عيوب ديگران باز دارد .
– مردم مانند دندانه‏هاى شانه با هم برابرند .
– فقرى سخت‏تر از نادانى و ثروتى بالاتر از خردمندى و عبادتى والاتر از تفكر نيست .
– ز گهواره تا گور دانش بجویید .
– بهترين دوست شما آن است كه معايب شما را به شما بنمايد .
– هر صاحب خردى از امت مرا چهار چيز ضرورى است:گوش دادن به علم،به خاطر سپردن و منتشر ساختن دانش و بدان عمل كردن .