ملک الشعرای در سال 1265در شهرمشهد چشم به جهان گشود . پدرش میرزامحمد کاظم صبوری نام داشت . پدرش ملــک الشعرای آستان قدس رضوی در زمان ناصر الدین شاه بود ، این مقام بعد ازدرگذشت پدر به فرمان مظفرالدین شاه به پسر رسید .ملک الشعرا در سال 1269 برای امر آموزش به مکتب رفت . درهفت سالگی از طریق پدر با شاهنامـه  آشنا شد ، این موضوع باعث شد که اولین شعر خود را بسراید و پدرش به او جایزه داد .ملک الشعرا تحصیلاتش را همچنان از سال ( 1273تا 1278) ادامه داد و در کنار آن در محفل پدر ...

ابومحمّد مشرف‌الدین (شرف‌الدین) مصلح بن عبدالله بن مشرّف سعدی شیرازی (زادهٔ ۵۸۵ یا حدود ۶۰۶ هـ. ق. برابر با حدود ۵۸۹ خورشیدی و ۱۲۱۰ میلادی در شیراز درگذشت حدود ۶۹۱ هـ. ق. برابر با حدود ۶۷۰ یا ۶۷۱ خورشیدی و ۱۲۹۱ یا ۱۲۹۲ میلادی) شاعر و نویسندهٔ پارسی‌گوی نامدار ایرانی است. آوازهٔ او بیشتر به‌خاطر نظم و نثر آهنگین، گیرا و قوی اوست. جایگاهش نزد اهل ادب تا بدان‌جاست که به وی لقب استادِ سخن، پادشاهِ سخن، شیخِ اجلّ و حتی به‌طور مطلق، استاد داده‌اند. آثار معروفش کتاب گلستان به نثر و مثنوی بوستان در بحر متقارب (وزنِ شاهنامهٔ فردوسی) ...

جلال الدین محمد بلخی معروف به مولوی و مولانا و رومی ،از مشهورترین شاعران ایرانی تبار پارسی گوی است. نام کامل وی «محمد ابن محمد ابن حسین حسینی خطیبی بکری بلخی» بوده و دردوران حیات به القاب (( جلال الدین )) و (( مولانا خداوندگار)) و (( خداوندگار))نامیده می شده است . در قرن های بعد ( ظاهرا از قرن 9 ) القاب ((مولوی )) و (( مولانا )) و (( ملای رومی )) برای وی به کار رفته است و از برخی از اشعارش تخلص اورا (( خاموش )) و (( خموش )) و (( خامش )9 دانسته اند ...